memories.

Początek mojego kolejnego monotonnego dnia czas zacząć. Każdego ranka mam nadziej, że ten dzień będzie inny, że zdarzy się coś co odmieni moje życie na zawsze. Czy ja o tak wiele proszę ? no chyba nie.. więc w czym problem..? Użalanie się nad sobą robiło się już powoli nudne.. każdego dnia to samo i to samo.. wspominałem już, że moje życie jest monotonne ? Tak, chyba tak. Czy ja gadam sam do siebie ? Nie. To co ja właściwie robię ? Myślę. Myślę o tej cholernej przyszłości, która nie daje mi spokoju. Dobra zakończmy poranne przemyślenia. Codziennie przypominały mi się czasy, gdy wstawałem rano z myślą, że dziś dam kolejny występ dla moich wspaniałych fanek, że znowu zobaczę te wspaniałe uśmiechy i łzy szczęścia.. Piękna przeszłość..

Wstając z łóżka rozprostowałem kości i rozpocząłem od porannych ćwiczeń. 50 brzuszków i 50 pompek. Co jak co, ale ciało trzeba mieć ładne ! Po zakończeniu porannych czynności, skierowałem się w stronę łazienki. Zrzuciłem bokserki, wszedłem pod prysznic i zacząłem się rozkoszować gorąca wodą spływającą na moje ciało. Poranny prysznic to jest to ! Po zakończeniu czynności, obwiązałem ręcznik wokół pasa i zabrałem się za włosy. To, że zakończyłem karierę i nie mam miliony wizażystów to i tak nadal dbam o wygląd. Ułożyłem włosy tak jak zwykle, umyłem zęby i opuściłem pomieszczenie kierując się do kuchni. Postanowiłem sobie jakoś poprawić humor i zabrałem się za robienie naleśników z  syropem klonowym. Zaledwie kilka minut później po całym mieszkaniu roznosił się zapach mojego ulubionego dania. Zabrałem się za jedzenie. Pierwszy, drugi, trzeci gryz..

- nie ja tak nie dam rady.. to nie są naleśniki jakie kocham, tylko ona je umie robić.. Dlaczego mi to zrobiłeś !? Co zrobiłem źle, że mi wszystko zabrałeś ?! Oświeć mnie ! – zacząłem krzyczeć na całe mieszkanie kierując wzrok ku górze, prostu nie wytrzymałem.. wybuchłem.. zacząłem płakać.. to wszystko mnie przerastało.. 3 lata bólu.. 3 lata samotności.. gdzie popełniłem błąd ?! dlaczego ? ja się pytam dlaczego ? opadłem zrezygnowany na podłogę.. oparłem się o szafki i dałem jeszcze większy upust emocjom.. całe dzieciństwo.. cała kariera mi przebiegła przed oczami.. to tak boli.. myśl, że wszystko co piękne już się skończyło i nigdy nie powróci.. Ale moment.. Jak to ja mówiłem ? never say never.


Pierwszy już jest ! krótki wiem, ale tak chciałam ;) mi sie tam podoba, nie wiem jak wam, ale chętnie sie dowiem. czekam na opinie w komentarzach ♥ @badjustinismine